گاردين در تحليلي به قلم سيمون جنكينز با اشتباه ارزيابي كردن مواضع غرب عليه ايران نوشت: اگر سياستمداران انگليس فكر مي كنند با اعمال تحريم هاي بيشتر مي توانند برنامه هسته اي ايران را مهار كنند، سخت در اشتباهند. ايران از 33 سال پيش در معرض تحريم ها بوده چرا كه غرب هيچ گزينه ديگري نداشته است؛ با اين حال همين تحريم ها هيچ اثري جز تحكيم قدرت حكومت خودكامه و مذهبي ايران نداشته است.

جنكينز با اشاره به بازي تبليغاتي تحريم نفت ايران نوشت: اين اقدامات باعث شد ايران موشك هاي ميان برد خود را به نمايش گذاشته و تهديد كند كه تنگه هرمز، يعني محل عبور بخش مهمي از نفت مورد نياز اقتصاد جهان، را مسدود خواهد كرد. چنين رفتارهاي تنش آفريني از سوي غرب، در شرايطي كه اقتصاد جهان در حال ركود است فراتر از حماقت است.

تحليلگر گاردين تصريح مي كند: مسئله اصلي نه اقدامات تنش آفرين براي مقابله با ايران، بلكه پيشگيري از تشديد بحران و احتمال وقوع جنگ است. سياست غرب در قبال ايران طي سه دهه گذشته مقابله با اقدامات آن رژيم براي توسعه نفوذ خود در سطح منطقه بوده است. اما عمليات نظامي غرب در عراق و افغانستان عملا به توسعه نفوذ حكومت ايران در سطح منطقه انجاميد. هم اكنون ايران علاوه بر عراق در بخش غربي افغانستان و در برخي از كشورهاي حاشيه خليج فارس در قالب گروه هاي مخالف حكومت هاي محلي نفوذ فراواني دارد.

گاردين با بيان اين مطلب كه «سر دادن شعارهاي جنگ طلبانه به تبعيت از آمريكا حماقت محض است»، مي نويسد: «دولت انگليس نيروهاي خود را از عراق خارج كرده و بي صبرانه در انتظار خارج كردن نظاميان خود از افغانستان است. بنابراين چرا بايد خود را با ايران، با ملتي مغرور با 75 ميليون نفر جمعيت درگير كند. اين به معناي ناديده گرفتن منطق و شعور ماست.»

به نوشته اين روزنامه انگليسي «غرب با اقدامات خرابكارانه به خصوص ترور دانشمندان هسته اي ايران، جامعه علمي اين كشور را عليه خود تحريك كرده است. فشارهاي غرب باعث تنگ تر شدن عرصه بر اپوزيسيون حكومت مي شود.»